Frokostblanding #20

Jak co miesiąc, przygotowałam dla Was krótki wpis śniadaniowy. Do napisania posta zainspirował mnie mail od Czytelnika, w którym pojawiło się pytanie o to, dlaczego norweskie jedzenie kosztuje tak dużo, a jego jakość… no cóż, pozostawia wiele do życzenia. To dość kontrowersyjny temat, ale myślę, że warto o nim wspomnieć i „ostrzec” osoby, które wybierają się do Norwegii po raz pierwszy. Jesteście ciekawi dlaczego tak jest?*

Po pierwsze: import

Ten punkt nie zdziwi chyba nikogo. Norwegia, ze względu na swe położenie, nie specjalizuje się w rolnictwie. Większość kraju to tereny górskie i trudno dostępne, co sprawia, że uprawa zbóż, warzyw czy owoców na wielką skalę nie wchodzi w grę. Rozwiązaniem jest więc import, który dodatkowo wpływa na wysokie ceny. Nie dziwcie się więc, że jabłka kosztują kilka(naście) razy tyle, co w Polsce, bo przyjechały do Norwegii z Europy, a być może nawet i z innego kontynentu. Mnie samej zdarzało się widywać w norweskich marketach jabłka np. z… Nowej Zelandii.

Po drugie: inne tradycje kulinarne

Tutaj znowu nie odkryję Ameryki, ale Norwegia to nie Polska, Francja czy Włochy i tradycje kulinarne odbiegają tu znacznie od znanych nam, kontynentalnych zwyczajów. Szukając więc produktów do potraw nie-norweskich, ryzykujemy zapłacenie wyższej ceny, niż za te typowo norweskie. Tak zresztą jest wszędzie – chcąc przyrządzić w Polsce iście japońską, grecką czy meksykańską ucztę też zapłacimy więcej, niż za standardowy polski obiad. W Norwegii jest dokładnie tak samo. Wiele osób po przeprowadzce na północ dziwi się, że przyzwyczajenia żywieniowe z ich krajów kosztują ich tam więcej, niż wędzony łosoś czy śledź z ziemniakami. To być może smutna prawda, ale stereotypowy Kowalski może zapomnieć o tanim schabowym z mizerią, jeśli wybrał się do krainy Wikingów.

Po trzecie: inne oczekiwania/wymagania

Ten punkt będzie wyjątkowo subiektywny, ale muszę o nim wspomnieć. Dla Norwegów jedzenie ma funkcję głównie praktyczną – ma w miarę dobrze smakować (choć tutaj Skandynawowie nie są specjalnie wybredni) i dodawać energii. Cena schodzi na dalszy plan, bo typowy Norweg oszczędzać raczej nie musi (podkreślam: TYPOWY Norweg). Smak? Cóż, na pewno jest kwestią gustu, ale ten z północy znacznie odbiega od wybrednych kubków smakowych innych nacji europejskich. To, co dla Norwega jest po prostu smakiem przerobionej na tysiąc sposobów ryby, dla Polaka czy Włocha może okazać się nie do przełknięcia. Jadąc na północ powtarzam więc sobie zawsze: do Norwegii nie jedzie się dla kulinarnych doznań tylko dla widoków. I to pomaga. Gdy zmieni się swoje oczekiwania, zwłaszcza te kulinarne (czyt. nieco je obniży), ceny i jakość norweskiego jedzenia przestają aż tak szokować.

W Norwegii trudno o świeże, lokalne warzywa przez cały rok, a stosunek jakości mięsa czy serów do ich ceny może wydawać się absurdalny, ale trzeba to po prostu przyjąć do wiadomości. Wieczne narzekania i nazywanie norweskiej Grandiosy** śmieciowym jedzeniem być może pomogą rozładować emocje, ale z pewnością nie wpłyną na zawartość półek norweskich marketów. Jeśli więc norweskie jedzenie i jego cena są dla Was nie do przełknięcia, to proponuję Wam dwa rozwiązania: albo zagryziecie zęby i jakoś przeżyjecie kilkukrotnie wyższą cenę marnego norweskiego chleba, albo zaopatrzycie się w najpotrzebniejsze rzeczy przed wyjazdem. Wiele osób, zwłaszcza tych, które wyjeżdżają na północ na dłużej, właśnie tak robi. Ja już zrezygnowałam z zabierania wałówek na drogę, bo nie lubię taszczyć ciężkiego bagażu, ale rozumiem, że jeśli ktoś przeprowadza się do Norwegii na stałe to jest to pewnie najlepsza opcja. Pamiętajmy tylko o jednym: Norwegia ma do zaoferowania o wiele więcej, niż drogie „wyroby jedzeniopodobne”. Może czasem lepiej odpuścić sobie wieczór przed telewizorem z kolejną Grandiosą, a zamiast tego wybrać się na spacer wzdłuż fiordu? 😉

A tak na poważnie – rozumiem frustrację osób, które nie potrafią się w Norwegii odnaleźć pod względem kulinarnym. Chciałabym coś w tej kwestii doradzić, ale niestety jestem tak samo rozczarowana norweskim jedzeniem, jak większość turystów/imigrantów. Jak to mówią: jeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one…

* Pomijam tu oczywiste różnice w zarobkach i standardzie życia w Polsce i Norwegii. Wszyscy wiedzą, że na północy jest drogo, ale poza bogactwem kraju, na ceny żywności ma wpływ szereg innych czynników.

** Słynna już marka mrożonej pizzy, bez której Norwegowie nie wyobrażają sobie życia.